‘Om de veiligheid van het bestaan’, zo werd in kringen van de Koninklijke Landmacht het doel van Defensie ooit kernachtig omschreven.
Opdat het Nederlandse territorium gevrijwaard wordt van buitenlandse militaire agressie. Verdedigen van huis en haard, sinds 1949 in NAVO-verband. 

Tot aan de val van de Berlijnse Muur in 1989 waren we overtuigd van nut en belang van de krijgsmacht. Op enkele pacifisten na was er brede consensus over ‘het gevaar’ uit het oosten dat met een parate troepenmacht bestreden zou moeten worden.
Na het uiteenvallen van het Warschaupact in 1991 was de omslag in het vijanddenken groot: het vertrouwen groeide dat er zich een wereldorde leek te ontvouwen waar voorgoed vrede zou heersen.

De opkomstplicht voor de militaire dienst werd dan ook in 1997 opgeschort.
In Den Haag werd er door de Verenging van Dienstplichtige Militairen (VVDM) vrolijk een monument opgericht ‘ter nagedachtenis’ aan de verfoeide dienstplicht.
Hoezo nog defensie, waartegen dan eigenlijk? Vredesmissies de wereld insturen werd het devies, en dan vooral bemenst door beroepsmilitairen.

De millenials ( generatie Y )  en de iGeneratie ( generatie Z ) weten intussen van niks. En dat valt hen niet eens aan te rekenen. Vraag hen naar de staat van onze territoriale veiligheid en zij zullen in de meeste gevallen ins Blaue hinein staren. Te laat geboren om ook maar énig benul van vijanddenken meegekregen te hebben.

De wereldorde verandert inmiddels in rap tempo.
Crimineel Rusland heeft bondgenoten waarvan je nou niet kunt stellen dat zij getrouwe ondersteuners zijn van ( onze )  idealen uit de Verlichting.
Iran, China, Brazilië en Zuid-Afrika. Landen met stevige rafelrandjes en sommige al lang geen vriend meer van het Westen.
Afrikaanse landen staan in de rij om banden met het Westen door te knippen en in te ruilen voor hartelijke vriendschapsrelaties met China en Rusland.

En de Russische Beer is inmiddels al een tijdje los.

Ondanks radiostilte in Den Haag, komt de vraag naar de bereidheid om zonodig de landsgrenzen te verdedigen, razendsnel op ons af.
Het lijkt alsof we die vraag bij voorkeur ontwijken. 

Dus: informeren en bewust worden. Politieke daden stellen.
Activering van de opkomstplicht, versterking historisch besef door krachtige focus daarop in het onderwijscurriculum en, last but not least, meer verplichtende militaire samenwerking in Europa.

En of het tot oorlog komt, God verhoede het, maar één ding is zeker: afschrikking blijft het beste middel ter voorkoming daarvan.
En dat is al eeuwen zo…..

de Russische Beer ( foto: trouw.nl )