Met vijfenzeventig buurtgenoten togen we naar de crisisnoodopvang (CNO) . Nieuwsgierig, maar vooral benieuwd. We zijn een jaar na de start met de komst van asielzoekers bij ons in de buurt. Eindhovens’ burgemeester Jeroen Dijsselbloem informeerde de buurt indertijd hoogstpersoonlijk over de voornemens. Hij verzekerde er alles aan te zullen doen om een succes te maken van de gastvrijheid die onze stad biedt. En dat is gelukt.

Twee van de tijdelijke bewoners, Ghalib en Ahmer, deden in nagenoeg vlekkeloos Nederlands gewag van hun belevenissen in de afgelopen tijd. Nederlands leren, dag in dag uit, én op zoek naar werk. Een aanwezige Limburger liet zich en plein publique ontvallen dat er bij hem in de buurt thuis, véle natives zijn die hun moedertaal minder goed beheersen dan deze vluchtenden het Nederlands. 

Van huis en haard verdrevenen: de meesten hadden binnen 10 maanden na aankomst betaald werk én beschikken over een arbeidscontract. Apetrots, super dankbaar. Daarvan stond de avond bol. In de ontmoetingshal van het centrum stonden overheerlijke hapjes gereed. Aan een bar werden drankjes geserveerd. Kleine kinderen zongen Nederlandstalige volksliedjes in beter Brabants dan ik het ooit zal spreken.

De afgelopen maanden hebben de CNO-bewoners workshops gevolgd opdat hun veelal traumatische ervaringen als vluchteling verwerkt werden en een aanvaardbaar plekje krijgen. En tegelijkertijd de start in het nieuwe thuisland van een bemoedigend uitzicht wordt voorzien.

‘Wie ben ik, hoe bevorder ik mijn zelfredzaamheid, waar kom ik aan het werk’. Dat waren de thema’s, aangeboden binnen de context van de taallessen Nederlands. 

Als vreemdelingen, ook voor elkaar, dicht bijeen in een opvangcentrum wonen vraagt dat veel van mensen. Geleefd worden, je aan regels houden, ook als dat niet écht de jouwe zijn. Eigenlijk niets van jezelf hebben…..Het kan makkelijk leiden tot mentale vermoeidheid en passief gedrag. Weinig daarvan bij ons om de hoek. In de workshops werd creativiteit aangeboord, nieuwe gemeenschappelijke leefregels bedacht, begrip gekweekt en conflicten beheerst. Een mini-studio werd ingericht en een theatervloer gelegd. Het resultaat leidde tot een soms ontroerende maar vooral optimistische video-opname.

We waren getuige van de première. Er werd gezongen, gedanst, gebabbeld, gegeten en gedronken. En veel applaus weerklonk.

De belangrijkste conclusies uit de workshops, werden als een manifest aan ons allen voorgehouden. Een playlist vol muziek van overal werd ter plekke samengesteld. Wat een genoegen één avond lang deelgenoot te mogen zijn van blijdschap en optimisme onder mijn tijdelijke buurtgenoten. 

Nederland op zijn best….