Sinds jaar en dag bezoek ik de zaterdagse Woenselse Markt in Eindhoven. Dé weekmarkt die een aangenaam inzicht geeft in de gevarieerde koopgewoontes van de Eindhovense bevolking. Alle kleuren van de regenboog zie je er, letterlijk en figuurlijk. En derhalve is er ook álles te koop wat je mag verwachten binnen de internationale context van Brainport.

En boeren? Iedereen is er: de melk-, groente-, kaas-, aardappel-, noten-, vis én  weet-ik-veel-wat boer. Het is er heerlijk toeven en ik verbeeld me de markt en haar wekelijkse bewoners goed te kennen. 

Kleinkinderen in mijn gezelschap attendeerden me op een soort van kermiskraam. En ze deden dat trouwens met niet mis te verstane bijbedoelingen. Lampjes alom ter versiering, vlaggetjes die de aandacht trokken en de nering die er uitzag alsof alles rechtstreeks uit een geelrood verfbad tevoorschijn getoverd was. Dat was de kraam. Opvallend.

In geen enkel opzicht verbond ik de stand met welke interessante  marktkoopwaar dan ook. Wij er heen.

Aanvankelijk dacht ik met een friteskraam van doen te hebben, maar al snel associeerde ik de onvermijdbare geuren met die van een oliebollenkraam of zoiets. Niks van dat alles. Het bleek om een Churros-kraam te gaan. Geen flauw idee wat het betekende. Ik zag toch écht een soort frietjes in puntzakjes. Maar ook een grote pot Nutella en poedersuiker. 

Ogenblikkelijk richtte ik me tot de chef consumentenzaken. Aan de weet komen wát er wordt verkocht is wel het minste wat er van een geefgrage grootvader mag worden verwacht. Hij wist het mij haarfijn uit leggen, zolang het om algemene kenmerken ging. Doorvragen had geen zin, zo verzekerde hij me: hij was geen specialist, kom nou!

Al zéven jaar verkocht hij zijn waren op deze markt. Dat gaf hij me mee, alsof het écht volslagen belachelijk was dat mijn blik nog nooit tot aan zijn kraam had gereikt. Misschien vond ik dat nog wel het belangrijkste van mijn Churros-ervaring. Het besef dat ik dus helemaal niet alles zie, herken en weet, en dát in een bekende omgeving. De markt kent geheimen. Vooraf zou ik dat in álle toonaarden ontkend hebben.

Hoe is het eigenlijk gesteld met ons inzicht in zaken die iets verder dan ‘de weekmarkt’ van ons af liggen? Selectieve perceptie, een begrip dat uitsluitend in studieboeken voor sociale wetenschappers voorkomt? Nee, het is van alledag, tot op de Woenselse weekmarkt. Uitsluitend kijken naar wat je wilt zien, anderen zal ik het niet meer zo gauw aanrekenen.