Einde van het kapitalisme zei een vriend van me, met een brede glimlach. Philips’ landgoed de Wielewaal in publieke handen. Een terrein ter grootte van ongeveer 142 voetbalvelden. Vanaf nu bereikbaar en toegankelijk voor iedereen. Eindelijk.

Ondanks dat sokkenboeren, ICT-rijkaards en wereldwijd befaamde artiesten aasden op de luxueuze woonst, ging het slimme Eindhovense gemeentebestuur ermee aan de haal. Wat een feest in de stad waar blijkbaar toch al de gelukkigste mensen van Brabant wonen. Dat kunnen we er nog wel bij hebben.

En hoe nu verder? Het hebben van de zaak is immers vaak het einde van het vermaak. Integendeel: het gemeentebestuur denkt groot. Alle groen in de omgeving is prompt onderdeel geworden van een immense, adembenemend indrukwekkende en zuurstofrijke long. Een verzameling van landgoederen, parken en buitenplaatsen, onder een typisch originele naam : Lichtbos. 

Jawel, uiteraard een verwijzing naar dat ooit wereldberoemde Eindhovense lichtconcern. Verdedigers van biodiversiteit vinden het maar een vreemde naam. Een plek reserveren opdat inrichting en beplanting aan allerlei soorten dieren méér overlevingskansen zou bieden. Dat was de groene ambitie. Een stadsbos voor mens en dier. Met een goed dag- en nachtritme. Donkerbos dus.

Popfestivals, groene zomerscholen, openluchttheaters, speeltuinen, klassieke concerten ‘in ‘t groen’, loopwedstrijden, eethuizen en terrassen, visvijvers en appeltuinen, bioboomgaarden en volkstuinen, beeldentuinen, speakers’ corners en picknickplaatsen? Het kan er allemaal, maar het mag niet. Stel je voor dat we er écht met z’n allen aan de gang gaan. Dan zal er nog meer gebeuren dan de verstoring van welk ritme dan ook.

Critici die vinden dat het allemaal te langzaam gaat, en er veel te weinig openstelling wordt nagestreefd, snappen het niet. Mens, ‘groen’ en dier moeten aan elkaar wennen de komende jaren. En terecht. 

Dit weekend werd de openstelling van de prachtige buitenplaats gevierd van wat ooit een grote natte heide met vennen was. Èrremoei alom, ruim een eeuw geleden. En voor een appel en een ei aangekocht door Anton Philips. Visionair en zakenman.

Welbeschouwd was héél Eindhoven-noordwest, van Stratum tot Woensel, in eigendom van de kumpenie. Van de Herdgang tot Welschap en van de Mispelhoef tot de Lichttoren. Ongelooflijk dat we vandaag de dag nog steeds de maatschappelijke vruchten plukken van dit eens zo machtige concern. Resultante van onvervalst kapitalisme? 

Over enkele jaren grenzen de nieuwste, immense fabrieken van ASML aan de voormalige Philipsheide. Een sprankelend contrast: Eindhovens’ Central Park en techgigant, beide ontsproten aan eenzelfde bron: nijvere arbeid van getalenteerde ingenieurs.