De 31e editie in 2023 werd voorlopig de laatste. Afgelast, zo maar. Begin deze maand kwam het bericht.

Sinds jaar en dag vindt er in Eindhoven een vredesfakkeltocht plaats. Op Kerstavond. Duizenden namen er de afgelopen jaren aan deel. Een begrip in stad en omgeving. Ondanks, of is het juist dankzij, de hedendaagse seculariteit onder christenen, bleek de behoefte aan samenzijn, gemeenschapszin en solidariteit onverminderd groot. Zo vlak voor het feest van het Licht.
De optocht werd gevormd door belangstellenden van alle generaties en uit álle lagen van de bevolking. Eén van de weinige, jaarlijks terugkerende voorbeelden van een stille tocht als indringend signaal van hoop. En bovenal een oproep voor vrede en veiligheid. Jaar in jaar uit overgedragen van oud op jong. 

Bezinning als gedeelde ervaring en éven voelen dat we er niet allemaal alléén voor staan. Zonder politieke keuzes en dito bijbedoelingen, zonder uitgesproken belangenbehartiging of het uitventen van al dan niet omstreden ideologische theorieën en opvattingen.

Juist nu, in een tijd waarin de wereld op drift is, een verschrikkelijke oorlog woedt op ons continent en polarisatie tòp lijkt, is de betekenis van publiekelijk beleefde saamhorigheid nauwelijks te overschatten. 

De organisatie ‘trekt’ het niet langer. Te weinig vrijwilligers. De ooit geestdriftig én begeesterend gestarte initiatiefnemers hebben blijkbaar de fakkel niet tijdig overgedragen aan jongere mensen. En dat wreekt zich in een tijd waarin we vooral in onze eigen bubbel doende zijn. De vanzelfsprekendheid dat je vrijwillig werk doet ten bate van ons allen is al een tijdje verdwenen uit het handboek basisvaardigheden burgerschap. Na COVID-19 schijnt samenleven sowieso opnieuw uitgevonden te moeten worden. 

Er is ook gedoe over deelname van maatschappelijke organisaties. Sommige daarvan willen te zichtbaar worden in een tocht waarin onderscheid nou net níet gemaakt wordt. Het was voor ‘de oudjes’ het laatste zetje om het bijltje er bij neer te gooien.

Een oproep van de burgemeester zèlf hielp niet. De optocht gaat niet door. Het is niet te geloven.

Brainport voor elkaar is meer dan een marketingslogan. Er is meer dan samen een hightechregio opstuwen in de vaart der volkeren.

‘…Dan lopen we de tocht in stilte…’ schrijft een lezer in het Eindhovens Dagblad. En zo is dat. Laten zien dat we écht in een van de meest leefbare steden ter wereld wonen! Onderzoek wees dat laatste uit, dus zijn we aan onze stand verplicht om óók signalen voor wereldvrede uit te zenden.
In stilte. Wandelend.

( foto: ed.nl )