Op de hedendaagse overvolle digitale snelwegen stelt het niks voor. De miljoenen vliegen je daar immers om de oren. Likes, followers, verwensingen en aanbiedingen. Comments en vrienden kun je er zelfs kopen. En de wetenswaardigheden bereiken gigagrote aantallen soortgenoten. Meestal trouwens met berichten die niet blijven hangen. Dat dan weer wel. En dat alles in een tempo alsof het doel is om de snelheid te evenaren waarmee kometen zoeven door het heelal. 

Met een flinterdunne zeggingskracht. Die nog maar in weinig opzichten doet denken aan vermanende, begripvolle en wijze woorden uit mijn jeugd. Ingeprente boodschappen werden dat, áltijd verwoord door échte, zichtbare mensen met formeel dan wel authentiek gezag.

Wat zou je dus missen mocht je je geheel afsluiten van de verbale stortvloed die via social media wordt gedeeld? Niets, nada, nihil. Sterker nog: je houdt veel meer tijd over voor nadenken en reflecteren. Eigen, nuttig en relaxed tijdverdrijf komt meer in het vizier. Het lezen van een goed boek, genieten van een mooie film of het voeren van een fijn gesprek. Meer baas over je agenda.

Tóch blijf ik er actief. In een wereld waar individualisering hoogtij viert, het eigen gelijk bovenmatig veel wordt gedeeld en het nieuws al verouderd is voordat je er goed en wel kennis van hebt genomen, leveren de juiste afslagen op de digitale snelweg valide informatie.

Mijn digitale bijdragen Vanaf de Hovenring werden dit jaar opgemerkt door 6000 unieke bezoekers. Velen daarvan keerden vervolgens met enige regelmaat terug naar mijn mopperpraat, kanttekeningen vanaf de zijlijn en bespiegelingen onderweg naar een betere wereld.

Geen beroepsblogger of kwaliteitscolumnist, meer een loper van steeds weer hetzelfde rondje. De Hovenring heeft de vorm van een cirkel: ik kom er altijd weer terug op hetzelfde punt. Geruststellend. Schrijvend voor mezelf, draaiend in de rondte. En onderweg een hoop zien. Dát laatste delen met anderen verrijkt me. Commentaar is in álle geval leerzaam en soms ook aangenaam. 

2025 typeren als het Jaar van de Hoop? Graag. Geloof en Liefde zijn door ‘onze’ regering vervangen door triviale ééndagsbgrippen als Lef en Trots. Dieptriest. Hoop kan gelukkig niemand ons ontnemen, en het motiveert me om overpeinzingen te blijven delen.

Moed houden. Laat optimistisch en perspectiefrijk leiderschap meer zichtbaar worden in ónze  samenleving. Waar solidariteit, mededogen, rentmeesterschap en empathie de boventoon dienen te voeren.

De állerbeste wensen dus. Loesje geeft op diezelfde snelweg overigens nog een doordenkertje mee. Het delen waard.

Zalig Nieuwjaar……