Het raam op mijn kamer staat wijd open. Aan de prachtige zomer komt maar geen eind. Mijmerend geniet ik van een aangename ochtendstilte.

De zomervakantie ligt alweer even achter ons.
Relaxed gezeten achter mijn bureau vang ik flarden op van het speelkwartier op een basisschool in de buurt. Pauze: zo te horen tijd om even lachend, ravottend en spelend in en van de buitenlucht te genieten.
Aangename geluiden op gepaste afstand. En in de veronderstelling dat het een pauze betreft tussen blokken van hard werken op school.
Van leren rekenen, lezen en schrijven. Want daartoe hebben we het  basisonderwijs uitgevonden. 

Hoezeer ook alle eindtermen, kerndoelen, sociale- en andere vaardigheden de burelen van docenten hebben overladen met andere lesrooster vullende activiteiten.
In de basis gaat het er écht om dat de jongelieden straks, in de grote mensenwereld méé kunnen doen.

De geluiden van spelende kinderen verstommen. Ik stel vergenoegd vast dat ze weer aan het rekenen, lezen en schrijven zijn geslagen. Zoals het hoort……

Zeker weten doe ik het niet. Want 2,5 miljoen Nederlanders hebben moeite met lezen, schrijven of rekenen. Om stil van te worden. 

Terwijl ons land in 2023 op de 6e plaats stond van de lijst met gelukkigste landen ter wereld. Onder meer omdat we veel vrije tijd hebben.
De verleiding is groot om snel te concluderen dat we te weinig tijd besteden aan de ontwikkeling van basisvaardigheden. Te weinig naar school? Nee, want Nederlandse leerlingen brengen veel uren door in de schoolbanken, zo blijkt uit vergelijkend CBS-onderzoek. 

En toch verlaat 1 op de 10 schoolverlaters van 16 jaar de school als laaggeletterde. Met problemen op het gebied van lezen, schrijven, rekenen en digitale vaardigheden.
En waar komt dat vandaan? Taalachterstanden, op school en/of thuis opgedaan, dragen in belangrijke mate bij aan laaggeletterdheid.

De maatschappelijke kosten van de treurnis die laaggeletterdheid met zich meebrengt bedragen in Nederland meer dan een miljard euro per jaar.
Níet goed kunnen rekenen, lezen of schrijven betekent bovendien: minder delen in de welvaart die de kenniseconomie ons brengt. En afhankelijk(er) worden van zorg door anderen.  

De tweede zondag van september is het wereldalfabetiseringsdag . Het is tevens de start van de Week van lezen en schrijven.
Alle hens aan dek, vooral ook ná die week..
Want niemand wil toch, in dit land van gelukkigen, peinzend achter zijn raam, twijfel over de vraag of er wel voldoende wordt gelezen, gerekend en geschreven op school? 

: