West-Vlaanderen, buitenbeentje in het Belgische land. Polders, ooit ontworsteld aan de zee.
Prachtland, meesterlijk bezongen door Jacques Brel.
Waar wereldwijd befaamde schilders zoals James Ensor en Constant Permeke opgroeiden en aan hun kunstzinnige arbeid togen.

Land aan het water, met ook onwaarschijnlijk veel kasseien. Onstuimige wind en nog méér zon. 

Eigenzinnig volk, goed eten, drinken en onwezenlijk fraaie dialecten. Waar ‘g’ en ‘h’ uit de spraak zijn verdreven. Voor de verstaander een vorm van efficiënte gespreksvoering.

Een streek met een diep tragisch oorlogsverleden. Door de eeuwen heen.
De Slag bij Sluis tussen Engelsen en Fransen tijdens hun honderdjarige oorlog.
De Slag bij Nieuwpoort tussen Hollanders en Spanjaarden tijdens hun tachtigjarige oorlog.
Met als beruchte ‘topper’ de immense en tragische verliezen gedurende De Grote Oorlog van ‘14-‘18.
Gevochten op leven en dood werd er in de vorige eeuw.
Oorlogslandschap, herkenbaar tot op vandaag de dag.

Deze zomer vertoef ik er met een zekere regelmaat.
De avondzon koesteren op de boulevard aan het fraai vernieuwde strand van Oostende, een pintje pakken in een lommerrijke voormalige pastorietuin in Roeselare.
De állerbeste mossels eten in de Auberge des Moules. Nét over de grens in Philippine. Vlaams genoeg, dus vermeldenswaardig.

Westwaarts lonkt vernieuwing, sprak een vriend ooit. Hij doelde op de trek in de Nieuwe Wereld díe zich hoofdzakelijk van oost naar west afspeelde. Iedereen was er op zoek naar avontuur, uitdaging en vernieuwing.
Dat gevoel bekruipt me ook als ik me westwaarts begeef. Alsof het dáár te doen is.
Vanuit het zanderige, meestentijds droge Brabant naar het bij vlagen natte, maar vooral verkwikkende Vlaamse boerenlandschap.
Klei. Knotwilgen en populieren. Kanalen en siphons.

Je vindt er de lekkerste zelfgemaakte confituren, tomate crevette om van te watertanden en gaufres: zó licht…..

De kusttram sukkelt er dagelijks heen en weer van Knokke tot aan de Panne.

Wat heb ik er juist nú te zoeken?
In het pittoreske Houtave, onder de rook van de middeleeuwse grootstad Brugge, exposeren kunstenaars er vrolijk op los.
Óók Jeanneh . Met etsen en schilderijen.

Overal vandaan zijn kunstwerken voorzichtig vervoerd naar het Brugse Ommeland. Langs Antwerpen en Gent. Om bij de galerie te geraken en daarmee de kunst te dienen.

Van pastel- en aquatinten heb ik geen verstand. Perspectieven zie ik vooral met het woord.
Maar het zomerse deelgenootschap aan het Vlaamse leven: daarvoor zou elke Lagelander wakker gemaakt moeten willen worden.

afb.: jeanneh, Blokken, 70×190, acryl met materie