Als jongste in het gezin waarin ik werd geboren, ben ik een onnozel kind. Althans, zo werd me dat in mijn vroegste jeugd vrolijk voorgehouden. 

De heiligendag van de onnozele kinderen, ook wel ‘Onschuldige Kinderen’ genoemd, staat op 28 december vermeld op de jaarkalender van de Roomse Kerk.
De mogelijk dreigende en blijvende frustratie om ‘onnozel kind’ genoemd te worden werd door mijn ouders gelukkig stevig gecompenseerd. Op 28 december mocht ik kiezen wat er die dag op tafel stond. Één dag per jaar de baas aan tafel. Eervol en leerzaam. Kom daar vandaag de dag nog maar eens om. In een tijd dat de prinsjes en prinsesjes dagelijks aan de dis de lakens lijken uit te delen. In ‘mijn tijd’ was je als jongste al blij dat éénmaal per jaar te kunnen doen.

De Kerk gedenkt op deze dag het martelaarschap van de onschuldige jongetjes van Bethlehem die op gezag van koning Herodes werden vermoord. Aldus verhaalt het Evangelie.

Sinds de 6e eeuw na Christus wordt het gevierd, voor het eerst in Carthago. En het schijnt afgeleid van een oud Romeins kinderfeest: een verkleedfeest waarin oosterse, Keltische en Romeinse elementen waren opgenomen. Dát feest werd dan weer verbóden door de Kerk.
Uiteindelijk werd het christelijke feest van ‘Onnozele kinderen’ verdrongen door weer een ander feest, dat van Sinterklaas. Het snoepgoed van 28 december verloor het van de concurrentie met de pepernoten, die op 5 december worden rondgestrooid.

Volgens sommigen verliest dat laatste feest het inmiddels in populariteit van de Kerstman. Dit wordt bevestigd vanuit de branche van kerstboom(-verlichtings)firma’s. Vandaag de dag branden er al weken vòòr het vertrek van de Goedheiligman naar Spanje, zéér vele kerstlampjes in de bomen en aan voorgevels van huizen.

Midwinterlampjesversiering ware trouwens een betere duiding voor het ledlichtgeweld in december. Met levensbeschouwelijke spiritualiteit heeft het al helemaal niks meer van doen. Dat geldt overigens ook voor de kerstman zelf. 

Ik ontmoette hem op Kerstavond op een terras (!) aan de Korenmarkt in Gent. Onder het genot van een goed glas wijn had ik meer dan voldoende gelegenheid om Santa Claus te bestuderen. Temidden van een internationale bezoekersschare klepelde hij onregelmatig zijn klok, schalde tegen niemand in het bijzonder ‘Merry Christmas’, en deelde kleine, onbestemd ogende snoepjes uit.

Decembergewoontes rondom het Licht zullen er altijd blijven. Aan verandering zijn ze wel degelijk onderhevig, zo blijkt. En zo mogelijk leiden ze tot méér verbinding tussen ons allen.

In dat verband: een zalig, knalvrij Uiteinde toegewenst.